"Wieczór dla kobiet" był kontynuacją zeszłorocznego "Wieczoru Kobiet". Przed rokiem scenę zdominowały kobiety, W tym roku w tytule pojawiło się magiczne słowo "dla". To właśnie dla kobiet na scenie spotkały się trzy pokolenia mężczyzn.
Rdzeniem programu była poezja lokalnych twórców. Ich twórczość dotyczyła kobiet oraz uczuć w ich stronę kierowanych. Był to także przejaw patriotyzmu lokalnego, gdyż autorzy wierszy to ludzie ściśle związani z Bystrzycą Kłodzką lub jej okolicą.
Z całą pewnością widowisko to było czymś więcej niż wieczorkiem poetyckim. Byliśmy również świadkami występów wokalnych. Coraz bardziej wielbiony przez miejscową publiczność Kacper Lech pokazał swój wokalny kunszt śpiewając utwór "Nie dokazuj" z repertuaru Marka Grechuty. "Kawałem głosu" i nieprzeciętnym urokiem uraczyła nas Magdalena Dołgoszyja, śpiewająca utwór "Szampan" (Sanah), której na klawiszach akompaniował Jakub Gach. Swą sceniczną wrażliwość pokazał również Artur Pawłowski. Dojrzały mężczyzna, śpiewający o uczuciach ("Zółte Tulipany" z repertuaru zespołu Cisza jak ta).
Nie zabrakło również okazji, by nasi aktorzy pochwalić się mogli swoimi umiejętnościami. Humorystyczne scenki odegrały dwa duety: nastolatkowie - Emil Kapuszyński i Stachu Filiks oraz dorośli - Paweł Białogór i Sławomir Wełna. Ich kwestie dotyczyły różnego rodzaju ciekawostek na temat kobiet.
Istotną była również rola Bogdana Dmowskiego. Wyjątkowo ciekawa postać, a prywatnie sympatyczny człowiek. Jest on mieszkającym w Niemczech lektorem. Tym samym poezja, która wybrzmiewała z jego ust była wyjątkowo miła dla uszu widowni.
Prawdziwe show dał Sławek Wełna, który jako aktor postępy robi imponujące. Znakomicie odgrywał rolę podpitego faceta, który ciągle ironizował i bawił się w satyryka, wyśmiewającego kobiece ułomności. Był w swej roli tak przekonujący, że sam byłem w szoku, gdy po spektaklu okazało się, iż jest on trzeźwy jak niemowlę.
Jednak show Sławka to nie tylko on. Kroku dotrzymywał mu Paweł Białogór. Można ich porównać do duetu gitarowego. Wełna grał widowiskowe solówki, ale Białogór dbał o solidny podkład i spójny rytm.
O ile Sławek bawił i radował całokształtem komizmu swojej postaci, o tyle najbardziej spontaniczną akcję wykonał Emil Kapuszyński. Nastolatek, który wszedł w bardzo intensywną fazę rozwoju scenicznego. Odczytanie ostatniego wiersza z nogą na stole i późniejsze wyrzucenie scenariusza za plecy... To wywołało zdumienie oraz salwy śmiechu. Mało kto wie, iż był to pomysł Emila, który został z entuzjazmem przyjęty przez duet reżyserski.
A drugi z naszych juniorów? Stachu Filiks swoje kwestie wypowiadał tak naturalnie, jakby były autobiograficznymi wyznaniami. Zasiadający w pierwszych rzędach zauważyć mogli bogatą mimikę i ekspresję Stasia. I tutaj należy zadać sobie pytanie. Co jest najpiękniejszego w RAZY DWA? Oprócz oglądania spektakli można stać się naocznym obserwatorem rozwoju młodego człowieka. Stachu i Emil do niedawna byli członkami zespołu dziecięcego. Dziś stają się eleganckimi mężczyznami o nienagannej dykcji i coraz lepszej ekspresji scenicznej.
Poezja, muzyka, aktorstwo... Znalazło się również miejsce na taniec. Zwieńczeniem spektaklu było tango w rytmie... "Takiego Tanga" Budki Suflera. Bohaterowie spektaklu dobrali się w pary w sposób następujący: Stachu Filiks zatańczył z charyzmatyczną wokalistą - Zosią Wierszałowicz. Emilowi Kapuszyńskiemu partnetowała Wiktoria Grześków z grupy młodzieżowej, zaś Paweł Białogór porwany do tańca został przez Darię Gradzik, która jest animatorem tańca.
Po chwili Paweł zszedł ze sceny i poprosił do tańca panią burmistrz. Oswojona ze sceną Renata Surma dała pokaz tanecznych umiejętności. Nie pozostając - w stosunku do kolegi w tyle - ze sceny zeskoczył Sławek, porywając do tańca panią dyrektor MGOK - Ewelinę Walczak, którą po chwili w tańcu zastąpiła życiowa partnerka Sławka - Natalia Skalska.
Ile może trwać przygotowanie spektaklu? Na ogół jest to minimum miesiąc. Jest to optymalny czas, choć zdarza się, iż próby przeciągają się tygodniami. Tym razem czasu było bardzo mało. To było trochę jak zagranie va bank. Będzie wspaniale lub tragicznie. Jak to widziała scenarzystka?
- Po raz kolejny stanęliśmy wszyscy na wysokości zadania. I po raz kolejny przeskoczyliśmy jeszcze wyżej podniesiona poprzeczkę. Mieliśmy tylko dwa dni prob... Dwa dni. Pracujemy z najlepszą ekipą w całej galaktyce! Dwa dni... To pokazuje, że pasja ma ogromną moc, ale jeśli kochasz to, co robisz to odnajdziesz sens swojego życia - nie kryje zadowolenia ze swojego zespołu Ewelina Sowiak.
Razy trzy pokolenia, razy trzy formy twórcze. Po raz kolejny udało nam się stworzyć koktajl form, mieszając gatunki twórcze. Razy trzy wieczory, gdyż był to trzeci z rzędu spektakl w koncepcji "Wieczór z/dla". Forma ta ma swoich fanów oraz oponentów, lecz jesteśmy niesamowicie szczęśliwi, iż po raz kolejny tego typu spektakl cieszył się uznaniem i bardzo dobrą frekwencją.
Mała ciekawostka. Spektakl ten był wyjątkowy pod pewnym względem. Uściślając, próba generalna, która została udokumentowana w kadrze przez Wiktorię Grześków. Jak właściwie doszło do tego, że członek sekcji młodzieżowej został fotografem? Wiktoria pożyczyła na próbie aparat ode mnie. Po kilkuminutowym przeszkoleniu zaczęła robić zdjęcia. Po kilku uwagach robiła je lepiej. Na kolejnej próbie miała już wyższy odsetek udanych zdjęć (mam wysokie normy, więc dużo jej kadrów poszło do kosza). Podczas generalki zaskoczyła wszystkich i biegała z aparatem wokół całej sceny. Obiektywem namalowała piękne obrazy, napisała ciekawe historie. RAZY DWA to przestrzeń ludzi o szerokich horyzontach. To miejsce, gdzie każdego dnia możesz odkryć swój talent. O rozlicznych talentach naszej młodzieży z pewnością pisać będziemy wielokrotnie!
Scenariusz:
Ewelina Sowiak
Reżyseria:
Paulina Kajdanowicz
Scenografia, reżyseria świateł, plakat:
Barbara Pawłowska
Prowadzący:
Kacper Lech
Aktorzy:
Paweł Białogór
Stanisław Filiks
Sławomir Wełna
Bogdan Dmowski
Emil Kapuszyński
Autorzy wierszy:
Janusz Kliś
Jan Stypuła
Grzegorz Mor
Janusz Woźniak
Marcin Jan Gaik
Janusz Olearnik
Leszek Szczurek
Wiesław Czermak
Fotografia:
Aleksander Jovičić
Wiktoria Grześków
Muzyka:
Artur Pawłowski
Kacper Lech
Magdalena Dołgoszyja & Jakub Gach
Realizacja świateł:
Robert Grabowski
Realizacja dźwięku:
Marcin Gomułka
